Kitap Adı: Pi
Yazar:Azra Kohen
Yayıncılık: Destek Yayınları
Sayfa Sayısı:704
Fi ile başlayan yolcuğu son kitap olan Pi ile sonlandırıyoruz.Bu kitapta artık karakterlerin son hamlelerini,belki de son çırpınışlarını okuyoruz.Diğer kitaplara nazaran daha kalın olması gözünüzü korkutmasın çünkü son kitap olduğu için artık finalini okuma arzusuyla bir çırpıda bitecek türden.Gel gelelim konusuna ve benim düşüncelerime ↓ Spoiler olabilir.
Konusu:
Pi kitabı Özgenin mecliste kanıyla mühürlediği konuşmasıyla başlıyor.Büyük bir yankı yaratan bu olay kısa sürede birçok kişiye yayılıyor.
Can Manay'ın ise içine kapanmış,Duru olmadan yaşadığı günleri okuyoruz.Duru'nun gidişinin ardından eve kapanan Can,dışarsı ile ilişkini tamamiyle keser.Bu süreçte Eti Bilge'ye bazı talimatlar vermektedir.Bilge her gün Can'ın evine gider, kırılanları toplar,evi havalandırır yemeğini koyar ve kapıyı usulca çekip çıkar.Bilge Can ile ilgilenirken, Can'ın şoförü Ali ile arasında bir dostluk kurulur.
Benim Yorumum:
Daha öncesinde yorumladığım Fi ve Çi'nin yorumlarını okuduysanız orda kitap hakkında yakındığım her şey devam ediyor.Fakat Çi'ye göre daha iyi bir kitaptı diyebilirim.Daha akıcı ve artık size sonu(?) sunan.
Fi-çi-pi kitapları siyaseti,sanatı,psikolojiyi,felsefeyi ve aşkı barındıran bir seri.Sadece bir aşk romanı okumuyorsunuz bu seriyi okurken.Sanırım bu yüzden beni yordu ve sıktı.Evet, farkındalık yaratacak pek fazla konuşma vardı içerisinde,ama kitaba başlarken böyle bir beklentiyle başlamadığım için biraz sorun yaşadım.İlk 400 sayfa hiç ilerlemediğini hissettim kitabın.Ama bu çok da canımı sıkmadı sonuçta son kitaptı.Son 300 sayfasını okurken elimden bırakamadım.Bu seriyi almak isteyenleri baştan uyarmak lazım.Ne bekliyorsunuz?Eğer saplantılı bir aşk romanı için alıyorsanız kitap tamamiyle öyle değil...Bu yüzden pek çok kısımda sizi hayal kırıklığına uğratabilir.
İnsan nasıl özgür olabilirdi, insanlık köleyken?
Daha öncesinde yorumladığım Fi ve Çi'nin yorumlarını okuduysanız orda kitap hakkında yakındığım her şey devam ediyor.Fakat Çi'ye göre daha iyi bir kitaptı diyebilirim.Daha akıcı ve artık size sonu(?) sunan.
Fi-çi-pi kitapları siyaseti,sanatı,psikolojiyi,felsefeyi ve aşkı barındıran bir seri.Sadece bir aşk romanı okumuyorsunuz bu seriyi okurken.Sanırım bu yüzden beni yordu ve sıktı.Evet, farkındalık yaratacak pek fazla konuşma vardı içerisinde,ama kitaba başlarken böyle bir beklentiyle başlamadığım için biraz sorun yaşadım.İlk 400 sayfa hiç ilerlemediğini hissettim kitabın.Ama bu çok da canımı sıkmadı sonuçta son kitaptı.Son 300 sayfasını okurken elimden bırakamadım.Bu seriyi almak isteyenleri baştan uyarmak lazım.Ne bekliyorsunuz?Eğer saplantılı bir aşk romanı için alıyorsanız kitap tamamiyle öyle değil...Bu yüzden pek çok kısımda sizi hayal kırıklığına uğratabilir.
Pek çok karakter üstünkörü geçilerek sadece Can Manay'ın irdelendiği bir romandı.Ne Deniz'in ve Ada'nın müziğe olan aşkı ne de Duru'nun Dansa ve sahneye olan aşkı güzel yansıtılmıştı.En çok canımı sıkan kısımda buydu işte.Hiçbir şey hissettirmemesi...Final kısmı ise Bu muydu? dedirten bir kısımdı.Kitap boyunca Can'la ilgilisi nadiren olmuş Özge'nin intikam alması?Asla bahsedilmeyen diğer karakterler?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder